Antonius Mathijsen werd in 1805 in Budel geboren als zoon van een chirurgijn. Net als zijn vader wilde Anton werkzaam zijn in de gezondheidszorg. Hij volgde een medische studie aan het militair hospitaal te Brussel en promoveerde tot doctor in de genees- en heelkunde.
Tijdens de vele oorlogen die in de negentiende eeuw Europa teisterden kwam de dokter in aanraking met slachtoffers met gecompliceerde botbreuken. De toenmalige fixatie van een gebroken ledemaat liet te wensen over. Spalken van hout en verband lieten vaak los terwijl een nieuw alternatief, het stijfselverband, dagenlang nat en zacht bleef. De moeizame fixatie kostte miljoenen soldaten en burgers ledematen of zelfs het leven.
In 1851 deed de militair arts in Haarlem een opzienbarende uitvinding, namelijk van een bruikbaar gipsverband. Hij werd voor zijn uitvinding vele malen onderscheiden. Na zijn pensioen keerde hij aanvankelijk terug naar Budel, maar vestigde zich in 1875 in Hamont (B.). Daar overleed “de majoor”, zoals men hem deze omgeving noemde, in 1878.
